Hallo allemaal!

Al lang niets meer van ons gehoord. Met ons gaat alles goed. We hebben een aantal mooie dagen achter de rug. We zijn van het zuidelijkste puntje van Zuid-Amerika (Ushuaia, Vuurland) naar het noorden getrokken door Patagonie naar El Chalten.

Het patagonische landschap is niet heel afwisselend, maar de lucht daarentegen wel. De helblauwe hemel met voorbij razende wolken met op de achtergrond witte bergtoppen, is een schouwspel waar je niet op uitgekeken raakt. Af en toe zien we grazende guanaco's (soort lama) voorbij komen en flamingo's in azur blauwe meren wat surrealistisch beeld geeft. De grote leegte van dit gebied is echt opvallend. Ik (Bob) vermoed dat dit komt door het ruige weer dat hier altijd heerst.
Aangekomen in Punta Arenas drinken we onze eerste pisco sour (heerlijke limoen sap met alcohol). We hadden helaas niet door dat de alcohol insloeg als een bom; zo stonden we de volgende dag allebei op met een kater. Deze dag dus maar even rustig aan doen...

Dan gaan we op naar de pinguins, de reden waarom we naar Punta Arenas gekomen zijn. Met een grote speedboot gaan we naar een eiland waar alle pinguïns leven (zo'n 100.000 in het goede seizoen). Wij zitten net niet in het goede seizoen waardoor er nu slechts 50.000 pinguïns zijn. Alsof ik het verschil zou zien ;)? De pinguïn is echt een dier waar je krom om kan liggen. Het is een vogel dat niet kan vliegen, op het land leeft, een nestje maakt onder de grond en loopt alsof hij ieder moment kan omvallen. Ik weet nu meteen waar Charlie Cheplin zijn inspiratie heeft op gedaan ;) Op het eiland trekken ze zich niets aan van de toeristen (er is ook maar 1 route uitgezet zodat je de pinguïns niet te veel stoort) en laten ze zich fotograferen alsof ze professionele topmodellen zijn.

De rest van de dagen bereiden we onze trekking door het National Park Torres del Paine voor. Als we alles hebben gekocht weegt onze tas ongeveer 15 kg per stuk en hebben we genoeg eten bij om 8 dagen in de outdoor te overleven. Via Puerto Natales brengt de bus ons naar het National Park Torres del Paine. We willen eerst de lange route (circuit) lopen van 8 dagen maar dit werd afgeraden door de rangers in verband met de verwachte sneeuw die de pas zou blokkeren. We besluiten daarom om van een andere punt te starten en de 'W' trek te lopen samen met een klein groepje (2 Amerikanen, 1 Chileen en 1 Ier). Al snel blijkt dat we de goede beslissing genomen hebben, want de rugzak brand op onze bilspieren, mijn god wat is dit zwaar! Na 1 km zijn we al helemaal uitgeput en dan te bedenken dat we nog 99 km moeten (verspreid over 5 dagen). Gelukkig kom je toch in een soort ritme terecht en trek je je rugzak nog wat strakker op je heupen waardoor je weer verder kunt. Het park brengt ons langs enorme gletsjers en helder blauwe meren. En dan is er altijd die Patagonische wind die ons steeds weer van de paden afwaait. Iedere dag verrast het landschap je weer en ben je sprakeloos van haar schoonheid. Helaas hebben onze voetjes het wel zwaar te verduren en krijg ik na een aantal dagen echt last van mijn achillespezen en heeft Anne-Marij al aardig wat blaren. De topper van de 'W' trekking was denk ik wel de zonsopkomst bij de Torres met als ontbijt miesoep. De laatste dag konden we gelukkig afsluiten met een groot kampvuur, veel wijn en een heerlijke warme douche. Dit was voor mij op Duchenne Heroes na echt het zwaarste wat ik ooit heb gedaan.

We rusten uit in de twee stadjes: El Calafate en El Chalten. In El Calafate ‘beklimmen' we Perito Moreno in het national park Los Glaciares. Dit is de meest beroemde gletsjer (5 km breed, 60 m hoog en 35 km lang), omdat hij uitmondt midden in het bos (erg makkelijk toegankelijk dus). We maken een minitrekking op de gletsjer en genieten nog wat na met een ‘wiskey on the rocks' met ijs afkomstig van de gletsjer. De uitzichten op de Perito Moreno zijn echt geweldig!

In het andere stadje El Chalten hebben we ook rustig aan gedaan. Wel wat dag-trekkings gemaakt en het Fitz Roy gebergte bewonderd! Ook hebben we één nachtje gekampeerd, maar wegens de aanhoudende regen geen succes. Toch maar terug naar het hostel, lekker warm en veel luxe! Ook erg aangenaam.

Straks vervolgen we onze reis naar Esquel, vanwaar we daarna weer Chili intrekken. De busrit duurt zo'n 24 uur, dus we zijn er nog wel even zoet mee.

Saludos!