Hoi allemaal,

Vanuit El Chalten zijn we begin april doorgereisd naar Esquel (een busrit van 24 uur), een leuk stadje dichtbij het National Park Los Alerces. 's Avonds laat kwamen we aan in hostel Planeta. De supermarkt was al dicht, dus we besloten nog even een hapje te eten in een klein cafeetje waar ze jaren ‘70 en ‘80 muziek draaiden. Bob nam de dagschotel (kip in rode wijn saus met rijst) en ik nam een pizza. Ik geloof dat ik toch meer aan m'n Spaans moet gaan doen, want ik kreeg een enorme pizza die je wel met vier personen kunt eten! De ober vroeg nog wel of ik een hele of een halve pizza wilde. Ja, ik dacht een halve pizza, dat lijkt me wat weinig, maar als ik had doorgevraagd dan had ik begrepen waarom hij dat vroeg...tja :)

De reden dat we naar Esquel zijn gegaan is het national park Los Alerces. Je kunt met de bus, maar veel leuker is het om met de auto te gaan. Alleen zijn de regels nog een beetje onduidelijk, want heeft rechts nu wel of geen voorrang? Dat schijnt niemand hier echt te weten... Het park is heel mooi, vooral Laguna Verde vonden we erg leuk. Op de terugweg naar de stad stopten we nog om een lifter mee te nemen. Een oude Argentijn, dat moest wel goed gaan, dachten we. Hij stapte achterin en ik reed. Helaas zag ik de drempel niet (ze worden hier slecht aangegeven) en ik vloog er met de gol (ons witte autootje) keihard overheen! Die arme man op de achterbank vloog met z'n hoofd tegen het plafond aan, zo schrok hij. Oeps!

Na een paar dagen Esquel vonden het wel weer mooi geweest en wilden weer naar Chili om daar te gaan raften. Na twee uurtjes kwamen we aan in het piepkleine dorpje Futaleufú. Bij de ‘busterminal' konden we een kamer huren voor een nacht. Een hutje in de tuin, niet veel soeps maar prima voor een nacht. Daarna was het zaak om zo snel mogelijk een busticket naar Puerto Montt te regelen. Na een beetje rondvragen kwamen we erachter dat je daar alleen heen kunt vliegen of met de boot kunt gaan vanaf Chaiten. De boot zou ook nog eens pas volgende week vertrekken!!! We zagen het al helemaal voor ons dat we er weken over zouden doen om in Cochámo aan te komen. Zucht, hoe komen we hier uit dit kleine dorp weg? Snel naar de mini toerist office waar het al gauw duidelijk werd dat je het beste via Argentinië naar Puerto Montt kunt afreizen in plaats van door Chili zelf. En daar kwamen we dus net vandaan! Vandaag om 18.30 uur zou er nog een bus teruggaan naar Esquel en dan zouden we weer verder kunnen reizen. Dat ticket hebben we gelijk maar geregeld. Nu het raften nog... En wat bleek? Om te kunnen raften moesten we minimaal met 4 personen zijn! Maar, hoe gaan we die vinden in dit verlaten dorp? We kregen het al warm bij de gedachte dat we hier de hele dag op de Plaza des Armes zouden zitten wachten op de bus naar Esquel, pffff! Wat suf! Maar we hadden geluk, want toen we de toerist office uit kwamen lopen stonden daar ineens twee Israëlische meisjes die ons mee vroegen om te gaan raften. Yes! We konden gaan! Snel de tickets regelen, de spullen ophalen (het ‘hostel' afzeggen) en omkleden. Ik had geen tijd om me ongerust te maken over de klasse 4 en 5 ‘rapids' (klasse 5 is het hoogst), aangezien we binnen een uurtje klaar moesten staan. Even later sloot er nog een Israëlisch jongen aan. Met de auto zo'n 40 minuten rijden door het prachtige landschap. Op de plaats van bestemming kregen we de wetsuits aan en de instructies op de boot. Een aardige Chileen die overigens heel goed Engels sprak. Op de vraag of er iemand vrijwillig het water in wilde om een demo te geven, stak ik m'n hand op. En voor ik het wist lag ik in het ijskoude water aan de kayak. Zo kon je jezelf dus redden als je uit de boot zou vallen! Na alle regels gingen we dan echt van start. Bij eerste rapids zaten Bob en Tom voorin de boot. De golven waren echt hoog! Wauw, dit is echt gaaf! In totaal deden we 12 rapids, waarvan de meesten in klasse 4 en eentje in klasse 5. Oh, wat hebben we genoten! Dit was bij uitstek de meest gave rafting ervaring tot nu toe!

Een aantal dagen daarna zijn we weer terug in Chili waar we vier dagen (!!!) gaan paardrijden in de Valle de Cochámo. Vier paarden voor ons, Jordane en Favian en één paard als ‘packhorse' (die droeg al het eten, 8 flessen wijn en één fles pisco sour). Ik mocht op het zwarte grote paard, Rukai en Bob kreeg een bruine die luisterde naar de naam: Siete. Allebei super lieve paarden. De hond Wally ging ook mee. De trekking met de paarden was erg bijzonder. Al gauw liepen we door dichte bebossing, over paadjes niet breder dan 30 cm, over rotsblokken, boomstammen, modder en plassen water. Ook staken we rivieren over met behoorlijke stroming. Wat is dit bos sprookjesachtig en wat is deze tocht spectaculair! De paarden liepen tot en met hun kont in de modder en ook als we de rivieren overstaken werden onze schoenen door het water gesleurd. Helaas hadden we de volgende dag regen, regen en nog eens regen! Jammer, want we zouden eigenlijk met de paarden en onze spullen doorrijden naar refugio El Arco. Deze dag besloten we dus door te brengen in het huisje. De dagen erna konden we gelukkig wel verder rijden. Tijdens de lunch maakte Favian als een echte McGuyver een vuurtje en hing daar doormiddel van een takje een pannetje met soep boven. Super leuk! Ze deden echt hun best om het ons naar ons zin te maken. En dat lukte ook, we vonden het echt leuk, een super toffe ervaring!

Straks pakken we de bus en verlaten we Patagonia. Op naar het noorden van Argentinië: Mendoza, de stad van de wijn!

Besos!